7 Nisan 1991 sabahı, tilavet öğreten şeyh, Kur’an-ı Kerim’i tilaveti sırasında belirli bir tecvit hükmünü uygulamadan okuyan arkadaşımı uyarmak için sağ elini sol elinin üstüne vurduğunda aklıma şu düşünce geldi:

Tecvit hükmünün yerini göstermek için hocanın elini vurmasını beklemek yerine, acaba neden tecvit hükmüne tâbi harfleri belirli renkler kullanarak göstermeyelim ki? Böylece tıpkı daha önce sadece semâî (işitme yoluyla) bilinirken harekeleme ve noktalama yapıldığı gibi tecvit hükümleri doğrudan Osmanî hattı üzerine uygulanabilir.

İşte buluşun temelinde bu ihtiyaç vardı.